Richard Telderman, vrijwilliger Wel Thuis
“Ik ben een echt gezinsmens”
“Naast dat ik veel oppas op mijn 6 kleinkinderen, wilde ik ook iets betekenen voor gezinnen in een moeilijke situatie. Vanuit mijn ruime werkervaring met aandachtsgezinnen, kwam ik terecht bij Wel Thuis. Mijn hulp zit vaak in kleine dingen, met een groot effect.”
“Als Wel Thuisvrijwilliger kom je in gezinnen waar sprake is van een onveilige opvoedsituatie. Er is altijd professionele gezinshulpverlening aanwezig, de vrijwilliger is daarop aanvullend. De professionals hebben vaak geen tijd voor huiselijke dingen, ik juist wel. Het mooie is, dat we altijd vanuit respect voor elkaar werken. We zitten niet in elkaars vaarwater.”
Vertrouwenspositie
“Sinds ik begon in 2015, heb ik 3 gezinnen bezocht. Aanvankelijk zijn mensen vaak wantrouwend. Zij leven in een eigen wereld, hebben weinig geld en zijn door verschillende ervaringen hun vertrouwen in instanties verloren. Dat moet je eerst zien te winnen. Er is meestal sprake van agressie, veel ruzie tussen de kinderen. Soms komt er politie aan de deur omdat buren hebben gebeld dat er sprake is van ruzie, terwijl blijkt dat ze alleen maar aan het praten zijn.”
Cultuur
“Ik leg dan uit dat we in Nederland een boze toon snel ervaren als agressie en laat zien hoe je ook anders met elkaar om kunt gaan. Mijn hulp zit dan meestal in hele praktische dingen. Ik help bijvoorbeeld met het voorbereiden van een spreekbeurt, maar geef ook een agressietraining. Vaak regel ik contact en overleg ik, zoals met het Jeugdsportfonds, zorgverleners, gemeente, school of zorgverzekeraars, omdat mensen zelf de weg niet weten te vinden. Dat doe ik altijd waar zij bij zijn en ik merk dat dat eventueel wantrouwen wegneemt.”
Grenzen
“Mijn valkuil is dat ik alles wil aanpakken. In het begin liet ik me te vaak verleiden tot het doen van allerlei klusjes. Dat werd op een bepaald moment te veel en dat heb ik besproken met mijn coördinator. Dat was heel waardevol. Ik leer steeds beter mijn grenzen stellen en bewaken. Je kunt als vrijwilliger niet overal mee helpen. Wat ik probeer, is de gezinsleden een goede basis geven, zodat zij na ongeveer een jaar zelfstandig verder kunnen. En gelukkig krijg ik over het algemeen veel waardering. Laatst zei iemand zelfs dat ik een geschenk uit de hemel was. Kijk, dát is fijn om te horen.”