Skip to main content

Home

Allard en Max, vrijwilligers Match

"Opgroeien met een maatje"

Elke week zien een vrijwilliger en een deelnemer elkaar. ‘Match’ heet het programma, dus ze passen bij elkaar. Ze gaan samen op stap en gedragen zich als vrienden. Of een als grote en kleine broer. Als ze elkaar pas kennen, geven ze elkaar een box, maar later wordt het een knuffel. Heel gewoon.

AllardMaxPRS180509 5091115

Max is een 19 jarige student toegepaste psychologie aan de Hogeschool van Amsterdam. Hij is vrijwilliger en bezoekt wekelijks een deelnemer van 9 jaar. Allard is werkzaam als pedagogisch medewerker in de kinderopvang en is ook vrijwilliger, maar dan als projectmedewerker. Hij is de begeleider van Max. En hij is de contactpersoon voor het gezin. Na een kennismakingsgesprek tussen Allard en het gezin, bleek Max hét perfecte maatje.

Leuk

Vanuit zijn studie bij de Hogeschool van Amsterdam moest Max op zoek naar een stageplek. Zijn studierichting, toegepaste psychologie, gaat eigenlijk niet echt over de psychosociale aspecten van de mens. Het is veel meer een op de praktijk gerichte wetenschap: hoe reageren mensen op bewegwijzering, wat verklaart hun gedrag, hoe kun je dat beïnvloeden? Toch koos Max ervoor om zich bij Humanitas Almere zijn hele stageperiode van negen maanden te verbinden met een 9-jarige deelnemer. Max: “Voor de stage krijg ik mijn benodigde studiepunten, maar daarvoor doe ik dit eigenlijk niet. Ik vond het gewoon leuk om iets te doen dat niet alleen nuttig is voor mij alleen, maar ook voor een ander. In het begin vond ik het best wel moeilijk, maar na een tijdje horen we echt bij elkaar en ik vind het net zo leuk als hij om elke week samen iets te doen. Eerst gaven we elkaar een box, nu is het een knuffel. Het voelt toch ook een beetje als een heel dankbaar jonger broertje. Ook al blijft het wel beperkt tot die ene middag per week.”

Focus: maatje

Het gaat erom het kind of de jongere een stabiel maatje te geven waardoor het geholpen wordt zich te ontwikkelen. Al op jonge leeftijd leren ze kijken naar zichzelf en kunnen dus ook aan zichzelf werken. Ze groeien, ze durven meer. Max: “We doen heel leuke dingen, maar we praten ook. Het kan best over serieuze dingen gaan: waaraan denk je en waarom denk je er zo over? Wat kun je er zelf aan doen als iets niet gaat zoals je wilt? Het zijn geen zware gesprekken, maar het gaat wel echt ergens over. Het is de bedoeling om de zelfredzaamheid van mijn deelnemer te laten groeien, ook al op die leeftijd, want dan groeit ook zijn zelfvertrouwen en daarna durft hij meer. Dat brengt hem de rest van zijn leven voordeel. Je voelt je ook best verantwoordelijk. Komt ook door het leeftijdsverschil, ik ben 10 jaar ouder.”

Gezin

In het Match programma van Humanitas gaan getrainde en begeleide vrijwilligers een jaar lang met deelnemers van 4 tot 24 jaar aan de slag. Het is nogal wat dat er elke week iemand voor een uur of vier als een soort extra gezinslid bij komt. Heeft dat niet een groot effect op zo’n gezin? Allard: “Ja, er is een effect, ook al is dat niet het doel van het maatjesproject. Maar het is wel een gunstig neveneffect. Omdat de vrijwilliger zich over een kind of jongere ontfermt, komt er in het gezin ruimte vrij voor rust of aandacht voor andere dingen.” Door het structurele contact met iemand van buiten, komen er ook andere inzichten in het gezin, bijvoorbeeld over de opvoeding. Max licht toe: “Ja, maar de ouder blijft de baas, ik ben geen opvoeder, dat is hij of zij. Als er vragen over de opvoeding komen, dan gaan die naar mijn begeleider.” En daarop vult Allard weer aan: “De projectmedewerkers zijn altijd een vangnet voor de vrijwilligers. Wij staan in contact met de vrijwilligers en ook met de gezinnen. We kunnen snel schakelen. En voor opvoedondersteuning hebben we bij Humanitas andere projecten, dus antwoorden op vragen zijn snel gevonden. Maar nogmaals, de focus licht op het maatje.” Projectmedewerkers en vrijwilligers hebben vrijwel elke maand contact over hoe het gaat. Sowieso is er na een half jaar een evaluatie met deelnemer, ouder(s) en projectmedewerker.

Tijdelijk

De tijdelijkheid van het maatje is vanaf de eerste dag duidelijk en na een half jaar begint al het bewuste afhechten. Allard: “Het is toch een soort verwachtingenmanagement. Deelnemer en ouder(s) moeten zich niet onverbrekelijk hechten aan een maatje, want na maximaal een jaar houdt het op. En dat moet en kán ook, want heel de begeleiding is gericht op het bevorderen van zelfredzaamheid en eigen regie. Dat weten in elk geval de ouders ook. In de praktijk gaat dat goed. Ook al gaat het op een gewone menselijke manier, in bijna speels wekelijks contact, we laten écht iets van waarde achter.” Allard beziet de inzet niet alleen als vrijwilliger bij Humanitas, maar ook vanuit zijn vakdiscipline als pedagoog. Allard: “Ik neem kennis en ervaring uit de praktijk mee naar mijn werk voor Humanitas. En tegelijk ontwikkel ik mijzelf ook door de omgang met vrijwilligers, gezinnen de coördinatoren van Humanitas. Die laatsten zijn onvermijdelijk ook bezig met wetten en regels en ik sla een brug tussen de organisatie en de mensen. Het is goed dat de projectmedewerkers ook vrijwilligers zijn, want daardoor staan ze dichter bij de deelnemers.”

AllardMaxPRS180509 5091107Maatwerk

Waarom de perfecte match zo hard nodig is, wil Allard graag extra benadrukken. “Door alle veranderingen in de zorg komen er andere dingen op ons pad. Vragen waarvan we tien jaar geleden zeiden dat ze om professionele hulp vroegen, die pakken we nu vaak tóch op. Gewoon om erger te voorkomen. Het kan best veel verlangen van een vrijwilliger om terecht te komen in een gezin met méér problematiek, maar dat kunnen we dus echt goed aan. Want het project heet niet voor niets: Match! We hebben vrijwilligers in alle soorten en maten. vrijwilligers brengen zo hun eigen ervaringen mee die juist in bepaalde situaties van pas komen. In het gesprek met de kandidaat vrijwilligers wordt goed gekeken naar waar iemand vrijwilliger het beste tot zijn of haar recht komt en of er een goede Match met een maatje kan zijn. Een vrijwilliger geeft zelf een voorkeur aan en daarbij Match je een maatje waarbij die voorkeur zo veel mogelijk tot z’n recht komt. Dat komt de vrijwilliger ten goede en ook zeker het maatje. We zoeken echt het perfecte maatje en dan werkt het!”